Avontuur avontuur avontuur!!!

'Avontuur begint in het avonduur!'

Met deze spreuk startte onze 4-daagse trip naar Apoera en Blanche Marie. Het was een trip vol avontuur in het avonduur!

Dag 1
Zaterdag 7 april vertrokken Hanne, Lien en de mamie en den Daddy (van Lien) en ik met een jeep richting Apoera. Na een half uurtje rijden, maakten we onze eerste stop in Lelydorp om even iets te kopen. Na ongeveer 5 minuten wilde Orlando, onze chauffeur, weer vertrekken. Hier start het hele verhaal van dé Jos (de jeep) en 5 toeristen.

Onze jeep wou niet meer starten: de pool van de batterij kwam los. Na een half uurtje konden we weer vertrekken nadat 3 mensen met 3 auto's, inclusief een deftige jeep, ons kwamen depanneren. Geen probleem, alles in orde! (Behalve dan de gigantische olielek, maar dit was blijkbaar normaal)

We zijn weg!

Na ongeveer 9 uur rijden met de jeep over hobbelige wegen kwamen we aan in Apoera. Onderweg zijn we even gestopt voor een plaspauze, lunch, hapje en drankje, om de benen te strekken, ...

Het duurde soms wel een hele periode voor we onze benen konden strekken. Ik kreeg toen het briljante idee om mijn benen gewoon uit het raam te steken!

 

We hebben continu door gereden en onze jeep niet stilgelegd. Anders start 'de Jos' niet misschien niet meer, dachten we.

Aangekomen in Apoera begon Orlando voor ons eten te maken. Wij konden ondertussen genieten van het mooie uitzicht op Brits Guyana.

Rond half 10 ’s avonds hebben we Dion, onze gids, ontmoet in Apoera. Meteen nam hij ons mee om 's nachts dieren te spotten in Apoera. We mochten boven op de jeep (onze Jos) zitten en hebben vele dieren gezien. Een leguaan, een slang, een kikker, een pad, ... Dion kon ze steeds voor ons vangen en wij konden met de dieren poseren voor een foto. We waren onder indruk hoe Dion zo'n kleine dieren in het donker kon spotten.

 

Dag 2

Lekker geslapen in de hangmat, lekker ontbijt gekregen van Dion en Orlando, mooi weer, ... onze dag kon niet meer stuk. We vertrokken met 'De Jos' vanuit Apoera naar Blanche Marie. We mochten terug op het dak zitten en genieten van het mooie weer. Ik hou er echt van om op het dak van de Jos te zitten. Hoe fijn is dat niet man!

'De Jos' was er helemaal klaar voor tot hij de brug tegenkwam. Het was niet zomaar een brug: een brug met hier en daar ‘enkele’ gaten. Dit zorgde voor extra spektakel en zeker omdat onze jeep zijn beschermplaat van de brandstoftank zo goed als verloor. Wat dachten jullie van dit te herstellen? Neen, hoor we reden gewoon al slepend door.

 

Tussen het rijden door zijn we ook gestopt in een oude hangaar die vroeger dienden om treinen te herstellen. In de donkere kamertjes zaten vele vleermuizen. Ook hebben we even gewandeld op wit zand langs de weg en bezochten we een Indiaans dorpje. Ook zagen we de sporen van een jaguar!

 Verderop de weg naar Blanche Marie rijdt 'De Jos' zich vast in de modderige bauxiet. Na vele pogingen en veel benzine, konden we na 30 minuten terug opnieuw verder rijden. Het begon te regenen, regenen, regenen, maar 'De Jos' was niet te houden. We vlogen verder door de hobbelige weg en we kwamen rond half 6 aan te Blanche Marie.

De regen hield ons niet tegen om er een gezellig avondje van te maken. Samen lekker eten, gezellig wat babbelen, spelletje 'weerwolven' spelen, enz. De tijd vloog voorbij en rond middernacht kroop iedereen in zijn hangmat.

Dag 3
In de voormiddag vertrokken we met een bootje naar de El Dorado-vallen. Daar konden we genieten van de watervallen en het mooie uitzicht. 

 

 

Nadien maakten we een wandeling naar DE Blanche Marie-vallen. Indrukwekkend! We werden er stil van, namen enkele foto's en genoten van het mooie uitzicht. Dit is té mooi voor woorden!!

Ondertussen werd de beschermplaat weer vast gebonden (met een stuk ijzerendraad) aan onze jeep en konden we vertrekken richting huis.

Het plan was om te stoppen bij een bakhuis met mooie uitzichten en te slapen bij mensen thuis in een dorpje. Na even rijden hadden we een klein ongeval voor.  De Jos rijdt zich vast op een serieuze bergop. We kantelden om en de jeep zat goed vast.

Dit was het begin van mijn hersenschudding. Ik vloog van de linkerkant volledig over Hanne tegen de rechterkant van de jeep! Dit kwam enorm hard aan en al snel werd ik helemaal bleek. Niet enkel ik had schade opgelopen, maar ook de Jos. Meteen uit de auto en onze ellende checken: band rechts achteraan was kapot en van de velg, de ontkoppelingspedaal stuk door een lek in de leiding en de pool van de batterij was weer los. 

Hier stopte voor mij het avontuur. Ik moest sneller terugkeren naar huis, want ik had mijn hoofd te hard gebotst. Voor mij was het nu voornamelijk rusten in een donkere kamer. Ik had geluk dat ik met een andere jeep met nog andere Belgen naar huis kon gaan! Iedereen in Suriname is enorm lief voor elkaar en ze brachten mij mooi naar huis.

                                         

                                        Vlak voor de hersenschudding...

Ontstaan hersenschudding

                                     

Het avontuur voor de andere bleef verder gaan… Dit noteer ik graag even voor jullie neer. J

Dion, Hanne, Lien en de ouders van Lien staken de handen uit de mouwen. Wat hebben de mannen gedaan: reserve wiel loskrijgen, de jeep opkrikken (dit was niet zo simpel waardoor ze met z'n allen dikke boomstronken zochten om eronder te leggen), wiel vervangen en slecht wiel terug onderaan de jeep bevestigen. Ondertussen begonnen ze de putten op te vullen met takken en te dagdromen over een nacht in de jungle.

Na ongeveer 3 uur en net voor het donker, was alles terug in orde. 'Alles' is veel gezegd. De Jos wou niet meer vooruit, maar wel achteruit. Dus moesten we ons achteruit bergop en laten bollen tot in eerste versnelling. Na een spannende rit zijn we eindelijk uit de modderige weg geraakt. Om alle stress te vergeten, heeft Dion voor ze nog een slang gevangen.

Vervolgens reden ze verder naar de slaapplaats. Het rijden werd meer stoppen, duwen en al rijdend inspringen. Tot ongeveer 1 uur 's nachts reden ze maximum in 2de versnelling over een hobbelige weg. Onderweg stopten ze even om onder een mooie sterrenhemel te eten. Ik lag ondertussen al lang in mijn bed in een mooie donkere kamer, zonder sterren.

Om 1.00 uur kwamen ze aan bij een boomzagerij. Daar dachten ze dat ze de Jos wel konden herstellen. Dit was blijkbaar weer niet het geval. De Jos weigert zich te laten helpen en 3 uur later waren ze terug op weg. Duwen, starten en maximum in 3de versnelling op weg naar huis.

Slapen deden ze om beurt in de jeep. Het plan om bij mensen thuis in een dorpje te slapen, viel in ’t water of misschien beter gezegd in de modder.

Hun prioriteit was om zo snel mogelijk ergens te geraken waar de jeep herstelt kon worden.
Om 6 uur kwamen we aan bij Witagron. Op de grote brug hadden we eindelijk bereik en konden we bellen om hulp. We namen de tijd om even te rusten en te slapen in de jeep. Mama, Hanne en ik vonden het spannend om naar het toilet te gaan op de brug en dat hebben we dan ook nog maar even gedaan. Nu dat we de kans eens hadden. ;)


Dag 4
Het werd licht en rond 8 uur vertrokken ze terug op weg. Ze zochten naar een rustig plekje langs de weg om even te ontbijten. Ze reden maximum in 3de versnelling en moesten nog steeds duwen en al rijdend inspringen. Na het ontbijt vertrokken ze richting een kreekje om ons eindelijk te verfrissen. Na een lange rit doet het echt deugd om in het water te springen. Ze waren bijna aan het kreekje tot onze reserveband kapot ging. De band was deze keer volledig kapot. Al een geluk dat het kreekje waar ze zich gingen verfrissen, maar 10 minuten verder rijden was. Anders stonden ze daar mooi in de zon op een dode weg...

De gids liep wat verder en kon zo een garage bellen. Ze genoten ondertussen van het frisse colagekleurde water. Rond kwart voor 3 kwam de garagist aan en hen redden. Hij had ook een lekkere roti meegebracht voor hun allen. De garagist en 2 anderen hebben er een ander wiel opgezet, de pool van de batterij vastgezet en aan de versnellingspedaal konden ze jammer genoeg niets doen. Dus moesten ze maar verder in maximum 2de versnelling. Even duwen en vol goede moed konden ze weer verder op weg naar huis. Nog 3 uur rijden en waren eindelijk thuis...

…Maar na 10 minuten rijden begaf de Jos het volledig. De aandrijving vooraan was afgebroken dus Jos was definitief kapot. De garagist werd terug opgebeld en wij mochten overstappen in een andere jeep. Met Josiane en chauffeur Orlando zijn ze verder naar huis gereden. Om 17.00 uur kwamen ze aan bij de Saramaccarivier. Daar hebben ze een collega van Orlando, een visboer, opgepikt. Ze moesten met 4 op de achterbank.

Het einde kwam in zicht. Een uurtje later kwamen ze aan te Zanderij, dronken ze een biertje en lieten ze ook Josiane achter. De collega van Orlando reed met Josiane terug naar de garagist en wij stapten over in Josefinne (een andere jeep). Eindelijk reden ze ook terug op asfalt richting ons huisje. 

Na een rit van 27 uur eindigde voor hen het verhaal… Om 19.00 uur kwamen ze aan in de Virolastraat. Al snel stonden ze rond mijn bed om te kijken hoe het met mij ging. Al slaperig en met boekende hoofdpijn zag ik ze en viel ik vrij snel terug in slaap. Oef, iedereen is veilig thuisgeraakt.

Dit was het verhaal van de Jos, Josiane en Josefinne ;).


Het was een trip vol avontuur dat we niet snel zullen vergeten! Hieronder nog enkele sfeerfoto's ;)

 

 

 

 

Mi lobe you!

Tina,Xxx

Afscheid, dolfijnen en bier!

Hellow België!

Fawaka?

Op woensdag 4 april heb ik een uitstap gedaan met de school OS Clevia. Op een hele andere manier heb ik met het schoolteam kennisgemaakt. Wij zijn op deze dag naar een vakantieoord geweest te Palulu; Het was een fijne dag en een leuke start voor de paasvakantie.

Donderdag 5 april begon de paasvakantie in Suriname. Tijd dus om nog meer van Suriname te ontdekken! Ook heb ik flink uitgerust en gewerkt aan mijn handleidingen. Uiteraard heb ik ook genoten van de paasvakantie, maar er stonden ook een heleboel belangrijke opdrachten op de planning.

De eerste week van de paasvakantie heb ik echt heel veel moeten rusten, om zo snel mogelijk van mijn hersenschudding te herstellen. De andere dagen heb ik voornamelijk gewerkt aan mijn handleidingen en opzoekwerk gedaan.

Afscheid nemen bestaat niet!
Aan het begin van de vakantie moesten we afscheid nemen van onze super leuke vrienden: Charlotte, Kris, Yanka, Anouk, Jasmine en Ilona. Zij hebben 3 fantastische maanden gehad in Suriname. We missen ze nu al, maar aan alle mooie liedjes komt een eind. 

Om hen een mooi afscheid te geven, hadden Stijn, Lien, Hanne en ik een verrassingsbrunch georganiseerd in de Palmentuin. We hebben lekker gegeten en samen het spelletje 'Ninja' gespeeld. Het was héél fijn, maar ook héél raar gevoel, omdat het de laatste keer met hen hier was in Suriname.

Na de brunch wandelden we naar het ‘I Love Su’-beeld. Daar hebben we nog enkele leuke groepsfoto's genomen ter herinnering aan de mooie tijd in Suriname.

Dolfijnen-Commewijne-Nieuw Amsterdam

Vrijdag 6 april ben ik samen met de ouders van Lien en Lien zelf de Commewijne-tour gaan doen. Met een bootje vertrokken we op de Surinamerivier op zoek naar dolfijnen. We keken goed rond en zagen verschillende dolfijnen in het water.

Na het spotten van de dolfijnen, bezochten we een oude plantage 'Rust en Werk' in Commewijne. Vroeger was het een koffieplantage en nu is het een dorpje met een boerderij. We hebben wat rond gewandeld en lekker Surinaams gegeten. Het weer was ons niet zo goed gezind en in de gietende regen stapten we terug in ons bootje richting Nieuw Amsterdam. Nieuw Amsterdam is een oud fort van Suriname. We bezochten het openluchtmuseum en luisterden naar de interessante informatie van onze gids.
De tijd zat erop en we moesten weer naar huis. 

   

   

PARBO BIRI, dat n'a BIRI!
Donderdag 12 april bezochten wij (Hanne, Lien en de mams en de paps en ik en nog anderen de Surinaamse Brouwerij. Deze brouwerij brouwt het bekendste bier in Suriname 'PARBO bier'. We kregen een rondleiding doorheen de brouwerij. De Daddy van Lien was in zijn nopjes! Na de rondleiding kregen we de kans om de lekkere bieren te proeven. Mmm... het smaakte! 

Nog een groepsfoto bij het logo en onze uitstap zat er weer op.

 
De ouders van Lien, wilden ons trakteren in de Waag! Heerlijk smaakte dit en dit was dan ook het einde van hun avontuur. Wij hebben enorm veel leuke momenten met hen beleefd! Het was enorm fijn om met hen leuke dingen te beleven.

Nu nog even genieten van de vakantie om er daarna weer goed in te vliegen met de stage! Al ben ik nu wel al volledig bezig met de stagevoorbereidingen in de zon.


Mi lobe you!

Surinaamse bieren

 

Rode Ibis

Tina, Xxx

Dé top van de wereld = Voltzberg!

Het was TOP! Top van KEI LEUK, maar ook dé top van de wereld!

Een berg, een gigantisch grote mooie zware berg! Deze berg staat zelf op een briefje van 20 SRD! Deze berg zijn we ook gaan beklimmen. Wow, wat was dit zo mooi, zwaar en zalig!

Zaterdag 31 tot 3 april startte het mooie avontuur naar de Voltzberg! Deze berg ik bekend in heel Suriname.

De eerste dag was wel vermoeiend omdat we ongeveer 4 uur in het busje gezeten hebben over de meest hobbelige en verlaten wegen. Tijdens heel de rit werden wij voorzien van heerlijke snacks, koekjes en andere lekkernijen.

 

Na een lange busrit stapten we over in een bootje. Genieten was dit in de zon. Even later werd het nog mooier! We kregen allemaal een lekker fris pintje op de boot! Wow, dit smaakte enorm! Het was zo zalig en relaxt op de boot. Ook was er een hele goede sfeer. Dit was echt wel het beste terrasje ooit, uit heel mijn leven al. Na zo’n twee uurtjes kwamen we aan op onze locatie. Enkele aasgieren wachtte ons op, wat een leuk ontvangt comité.

's Avonds verwende Marcel (chauffeur en tevens onze kok) ons met lekkere kip met rijst en kapsoi!

Zondag maakte we een héérlijke wandeling naar de Moedervallen (= een mooie stroomversnelling) toen het begon te regenen. Spijtig genoeg heeft het niet meer gestopt.

Na het middageten merkten we wilde aapjes in de bomen. Ze roken of ze hoorden het dat wij eten kregen en ze kwamen langs alle kanten! De lekkere aapjes wachten op een heerlijk stukje banaan. We staken kleine stukjes banaan in onze mond en de aapjes namen het uit onze mond!

In het begin vond ik dit kei vreemd, maar dit was zo schattig! Ik zelf heb geen banaan gegeten, maar het was ook weer zo fijn om dit mee te maken! Daarna gingen we een kaartspel spelen. Het kaartspel 1, 2, 3,.. een super leuk spel, maar je moet hier enorm snel bij zijn! De ene is al wat sneller dan de andere, maar ik vertel hier niet wie de traagste was… J Sommige waren ondertussen voor ons lekkere bakabana’s aan het maken! Hmmm, smullen!! Binnenkort maak ik deze ook klaar in België.

Maandag vertrokken we om 8uur richting de Voltzberg. 5 minuten varen, 3 uur plat stappen en ongeveer 30 minuten steil naar boven! Hier doe ik ook zeker aan sport!
Na de wandeling op het platte stuk kwamen we aan op 'het plateau'. Dit was een grote, platte rots waarop af en toe en cactus groeide en waar af en toe een hagedis overliep.

Even korte reacties als we op het plateau stonden:

-       WOOOOOOUUUW!

-       Zie dat af!

-       Moeten wij daarop geraken?

-       Nice!

-       Wajooo….

-        …

Niemand kon geloven dat wij daarop moesten en dit op een half uur! Je ziet dat het op de foto heel stijl is, maar dit was het in het echt ook! Zonder beveiliging gingen we op deze berg!

Na een korte pauze, vertrokken we stijl omhoog de berg op! Spannend, gaan we de berg halen? Gaat het niet te glad zijn? Wat als het gaat regenen… Gelukkig heeft de regen ons gespaard en bij de terug keer kregen wij een douche.

Beklimming... 

Wij beklommen al schuivend en al vallend de berg. Wij als een écht team beklommen de berg! We moedigde elkaar aan en hielpen elkaar tot boven. Dit was ook nodig om tot aan de top te geraken. Vol voldoening stonden wij ineens met zen allen op de TOP van de berg!

WOW WOW WOW! Dit was zo ongelooflijk!!!

Boven op de top van de berg, hoorden wij de brulapen, brullen! Wat was dit allemaal zo een machtig gevoel. Je zag enorm ver! We zagen zelf waar het aan het regenen was en waar het terug stopte! Wat een magisch effect had dit op ons! We genoten van het uitzicht en namen hier ook enkele mooie foto’s.

Even ter informatie deze berg zijn wij dus beklommen zonder beveiliging! Door de hulp van iedereen zijn wij erop geraakt

Springen op de Voltzberg!

Na een tijd die moeilijk te zeggen is (ik schat 30 minuten) was het dan weer tijd om naar beneden te gaan. Er kwam een regenwolk aan (kan je natuurlijk optijd spotten als je het dak van de wereld zit!) en aangezien dat deze berg al behoorlijk glad is zonder regen is het echt erg gevaarlijk om hem te beklimmen in de regen.
Na een toch van +- 3 uur kwamen we weer aan bij het begin.
Hier was ook een kleine waterval

Moedervallen

Ook dit was weeral een zalig leuk gevoel en vol voldoening kropen wij op het einde allemaal zalig in onze hangmat. 

Het was GENIETEN!

Tot de volgende keer! Hieronder nog enkele leuke sfeerfoto's ;)

Rarara, wat bootsen wij hier na? :) 

Tina, X